Feluleikir; „Það er svo mikil einlægni á fjöllum“ eftir Lilju Magnúsdóttir er saga af fjölskylduleyndarmálum og hvernig þau hafa áhrif á næstu kynslóðir. Arna er að skrifa kvikmyndahandrit þegar hún fær fregnir af því að kærasti hennar er sakaður um
Jón Thoroddsen skáld og lögfræðingur var frumkvöðull á margan hátt og þótt honum hafi ekki auðnast langt líf skildi hann eftir áhugaverða arfleifð. Hún er rifjuð upp í safnbókinni, Flugur og fleiri verk eftir Jón með eftirmála eftir Guðmund Andra
Ung kona í Reykjavík heyrir fregnir af því að ísbjörn hafi gengið á land á Skaga á leið sinni í heimahús til að líta á sófa sem auglýstur var til sölu. Hún kemur á staðinn en skilar sér ekki heim.
Lausaletur eftir Þórdísi Helgadóttur er áhugaverð saga. Þórdís skrifar einstaklega fallegan texta og víða leynast gullkorn sem setjast í minnið, hugleiðingar sem vert er að staldra við. Sagan hefst á því að Írena og Björn koma til vinnu sinnar á
Allflestir miða upphaf glæpasagna sem bókmenntagreinar við árið 1844 þegar fyrsta saga Edgars Allans Poe um spæjarann C: Auguste Lupin kom út. Alls skrifaði Poe þrjár sögur um Lupin en margt bendir til að rætur glæpasögunnar liggi dýpra og víðar
Árið 1951 kom út bókin, The Daughter of Time, eftir konu sem notaði skáldanafnið Josephine Tey. Hún hafði áður sent frá sér bækur um rannsóknarlögreglumanninn, Alan Grant, en þessi hafði algjöra sérstöðu. Alan tókst ekki á við morðmál sem komið
Tál er síðasta bók Arnaldar Indriðasonar um lögreglumanninn fyrrverandi Konráð Seppason og sú allra besta. Lesendur Arnaldar þekkja Konráð orðið mætavel, bæði bresti hans og kosti. Að þessu sinni njóta sín fyllilega hans bestu eiginleikar, umburðarlyndi, skilningur og samúð með
Óli Gränz er heiti endurminninga Carls Ólafs Gränz, iðnmeistara og gleðigjafa, frá Vestmannaeyjum. Hann fæddist í Eyjum 16. janúar 1941 og hefur lagt gjörva hönd á margt á lífsleiðinni. Var ungur til sjós og síðar farsæll iðnaðarmaður, rak bílaleigu og
Tónlist hljómar og seiðir lesandann gegnum bók Ólafs Jóhanns Ólafssonar, Kvöldsónatan. Í þessari sögu er harmrænn blær, þótt ekki sé ljóst til að byrja með hvers vegna aðalsöguhetjan sé þjökuð af sorg. Ólafur Jóhann skrifar alltaf einstaklega fallegan texta og
Er hægt að elska en iðka vandlætingarsemi á sama tíma? Þeirri spurningu er svolítið erfitt að svara en Kristín Svava Tómasdóttir bregður upp einstaklega litríkri og listavel teiknaðri mynd af Jóhönnu Knudsen. Í þeirri konu birtist bæði margvíslegar og áhugaverðar
Glæpasögur eru stórskemmtileg bókmenntagrein og fjölmargir ánetjast beinlínis lestri þeirra. Til að slíkar sögur teljist góðar þurfa þær að hverfast um áhugaverða gátu, vera spennandi og drifnar áfram að flóknum og skemmtilegum karakterum. Þau Ragnar Jónasson og Katrín Jakobsdóttir hafa
Móðurást: Sólmánuður er þriðja bókin um Oddnýju í Bræðratungu og systkini hennar. Texti Kristínar Ómarsdóttur er sem fyrr einstaklega ljóðrænn og fallegur. Myndir og tákn eru alls ráðandi og ekkert alveg eins og það sýnist á yfirborðinu. Það er gaman
Blái pardusinn; Hljóðbók ber öll höfundareinkenni Sigrúnar Pálsdóttur, er frumleg, fjörlega skrifuð og óvæntar uppákomur og snúningar nánast á hverri blaðsíðu. Þrjár ólíkar manneskjur eru að hlusta á sömu bókina, Bláa pardusinn og upplifa hana hvert á sinn hátt. Unnur
Dorgað í djúpi hugans eftir Skúla Thoroddsen er skemmtileg minningabók. Skúli rifjar upp æskuár sín fram að því að hann hefur nám í menntaskóla. Honum tekst frábærlega að kalla fram andblæ eftirstríðsáranna, Reykjavík er að byggjast upp og verða borg,
