Sigurður Hólmar Jóhannesson lýsir því í færslu á fésbók þegar átti að útskrifa veika móður hans af Landspítalanum. Í færslunni segir hann:
„Í dag þurftum við bræðurnir að neita að láta útskrifa mömmu af landspítalanum vegna þess að hún er ekki í ástandi til að búa ein vegna Alzheimer sjúkdómsins. Þetta ættu sérfræðingar sem eru búnir að umgangast hana í 4 daga að vita. Þó svo að hún gæti ekki sagt þeim hvar hún ætti heima þá ætluðu þeir að senda hana þangað, hvert sem það nú væri…
Við bræðurnir vorum komnir á endastöð og öryggis hennar vegna þurftum við að neita að taka við henni og því þurfti spítalinn að finna lausn.
Þetta er ömuleg staða að vera í, þau voru búin að segja við mömmu að hún væri að fara heim, klæða hana í og undirbúa. Mamma var mjög hrædd og gerði sér greinilega grein fyrir að hún gæti ekki plumað sig heima, hún var mjög lítil í sér þegar hún tók utan um mig að sagði mér að hún vissi ekki hvað væri að gerast.
Það er hræðilegt að þurfa að neita að taka við mömmu sinni til þess að hrista kerfið í gang svo þau fatti að þessi manneskja getur ekki séð um sig sjálf.
„við höfum oft sent heim fólk sem er verra á sig komið“ sagði læknirinn skömmustulega…
Ég óska eftir því að þessi svokallaði Heilbrigðisráðherra hysji upp um sig og fari að setja einhverja vinnu í það að koma þessu handónýta ómanneskjulega heilbrigðiskerfi í lag andskotinn hafi það.
Sigurður var í viðtali við vef DV vegna þessa og þar lýsir hann því að móðir hans hafi verið lítil í sér og illa áttuð þegar átti að útskrifa hana. Vissi ekki hvar hún átti heima. Því hafi hann og fjölskylda hans neyðst til að afneita henni. Á vef DV segir hann að fjölskyldan hafi engan veginn verið í stakk búin að veita móður hans sólarhringsgæslu og hefðu þau stefnt henni í voða með því að taka hana inn á heimili sitt.
„Það leið yfir hana og kom í ljós að hún var með lausan kristal í innra eyra og gekkst hún undir meðferð á Landspítalanum vegna þess,“ segir Sigurður. Síðan átti að senda gömlu konuna heim og ekki gera neitt varðandi Alzheimer sjúkdóminn sem hún er haldin.
„Við þurftum bara að afneita henni og segja nei og við pössuðum okkur að koma ekki nálægt spítalanum á meðan þetta var í gangi.“ Hörð ákvörðun sem reyndist nauðsynleg.
„Hún hefur beðið eftir plássi á hjúkrunarheimili í heilt ár,“ segir Sigurður en varla er hægt að segja að móðirin hafi notið nokkurrar meðferðar sem Alzheimer-sjúklingur. „Hún hefur heimilislækninn og hún var auðvitað greind með sjúkdóminn en það er ekki verið að veita þessu fólki neina meðferð. Það eru til lyf sem þeim eru oft gefin en læknirinn hennar mat það svo að það væri ekki í hennar hag að taka þau.“
Þegar Landspítalinn stóð frammi fyrir fyrir því að enginn ætlaði að sækja gömlu konuna var loks gripið til úrræða og vissulega endar þessi saga vel: „Ég er hérna staddur á Akranesi og er að fara með móður mína á hjúkrunarheimilið Höfða. Það eru til nokkur biðpláss, hér á Akranesi, í Borgarnesi og á Vífilstöðum, sem eru stundum nýtt fyrir fólk sem er að bíða eftir langtímaplássi en eru með bráðavanda. Hérna verður móðir mín þar til pláss losnar á hjúkrunarheimilinu sem hugsað er fyrir hana til frambúðar, það gæti gerst eftir hálft ár eða eitt ár, við vitum það ekki,“ segir Sigurður.
„Þetta er mjög fínn staður, við vissum ekkert um hann áður en við komum hingað.“ Sigurður er í sjálfu sér sáttur við þessi málalok úr því sem komið er en þykir hart að þurfa að afneita móður sinni svo hún sé ekki sett í bráða hættu:
„Mér finnst kerfið okkar vera alveg í molum, það verður bara að segjast eins og er,“ sagði Sigurður í viðtalinu við vef DV.
