„Þau komu og settust rétt á eftir okkur. Öll löðrandi sveitt vegna hitans og karlmennirnir tveir í hópnum gerðu sér lítið fyrir og fóru úr opnum skyrtum sínum um leið og búið var að setjast við borðið. Það sem eftir lifði þurftu aðrir gestir, sem allir voru klæddir, að hafa hálfbera feita Íslendinga fyrir augunum meðan borðhald stóð yfir,“ skrifar Þorvaldur Haraldsson á vefinn Fararheill.is.
„Þessi sjón er orðin hreint eðlileg á ströndum Kanarí. Allt í lagi með það en í guðanna bænum kunnið ykkur á veitingastöðum.
Sök sér að þvælast undir heitri sólinni á ströndum Kanaríeyja klæðalítil en það er töluvert annað að setjast inn á veitingastað og bera þar bumbuna framan í allt og alla eins og það sé eðlilegasti hlutur í heimi.
Hvorki meira né minna en 90 prósent fullorðinna Íslendinga flokkast nú sem feitir samkvæmt alþjóðlegum stöðlum. Enn verra að 50 prósent barna og unglinga, fellur í sama flokk og erum við þar á pari við Bandaríkjamenn, Grikki og Ný-Sjálendinga samkvæmt nýjustu rannsóknum.
Það er eins og bjórbumbur karlmanna hafi komist í tísku og konum sé slétt sama um fitufellingar á líkamanum hér og þar. Í það minnsta er ekkert lát á ofáti landans hvort sem er heima eða að heiman.
Ofát og fita er almennt einkamál hvers og eins að mínu mati. En það steinhættir að vera einkamál þegar sest er á niður á allgóðum og vinsælum veitingastað í Yumbo-Center á Playa del Inglés á Kanarí og fólk berar þar feita bumbuna eins og það þýði afslátt á sexréttuðum matseðlinum.
Það er nákvæmlega það sem við hjónin urðum vitni að á annars ágætum veitingastaðnum og viti menn, eina fólkið á staðnum sem taldi berun á fitulögum líkamans vera eðlilegan hlut á vinsælum veitingastað í hádeginu voru Íslendingar. Á borðum næst okkur hjónum voru annars vegar svissnesk hjón með þrjú börn sín og hins vegar ungt sænskt par. Kunnandi bæði þýsku og sænsku fór ekkert fram hjá mér að „malla“sýning Íslendinganna fannst þeim öllum algjör hneisa. Svisslendingarnir báðu meira að segja þjóninn um að biðja þetta feita fólk að fara í föt sín meðan borðað var en þjónninn þorði aldrei að nefna það við Íslendingana.
Ég hins vegar stóðst ekki mátið þegar við hjónin vorum búin með matinn og hinir beru Íslendingar voru aðeins komnir á þriðja rétt af sex alls.
„Væri ekki ósköp vinsamlegt að hneppa skyrtunum svo fólk geti borðað hér án þess að horfa á feitar íslenskar bjórbumbur, svona með matnum,“ sagði ég við fólkið.
„Er eitthvað bannað að vera skyrtulaus á þessum veitingastað?“ spurði þá einn fjórmenninganna á móti.
„Nei, það held ég ekki,“ svaraði ég. „En það er ekki spennandi fyrir aðra viðskiptavini að panta og borða dýrindis mat horfandi á spikfeita mallakúta. Eða hvað heldur þú?“
Við yfirgáfum staðinn en ég gat ekki annað en litið tilbaka þegar komið var út af staðnum og sá að tvímenningarnir sem höfðu bumbuna úti sísona tóku sér báðir tak. Hnepptu að sér og girtu skyrturnar niður í stuttbuxurnar.
En hvað ég skammaðist mín fyrir að vera Íslendingur á þessum veitingastað…“ segir Þorvaldur að lokum í grein sinni á Fararheill.is
