Nanna Rögnvaldardóttir átti sér aldrei neina skáldadrauma. Hún hafði heldur aldrei talið að lifibrauð sitt lengst af ævinni hefði hún af margvíslegum skrifum og ritstjórn en sú varð engu að síður raunin. Nú er komin út hennar fyrsta skáldsaga, Valskan.
Það truflaði Ólaf ekki að eiga svona framtakssaman dugnaðarfork, svo ég tali nú af mestu hógværð um sjálfa mig,“ segir Guðrún og brosir.
Þessi áttræðu hjón lifa tilbreytingarríku lífi líkt og margir miklu yngri en þau.
,,Lífið er jú núna, ekki satt?“ segir Sigrún Jóhannesdóttir, staðráðin í að njóta þess tækifæris sem henni hlotnaðist eftir alvarleg veikindi.
,,Ef við komumst nær því markmiði að vera jákvæð þá nýtumst við öllum heiminum betur,“ segir Edda Björgvins.
Hilmar Örn Agnarsson og Björg Þórhallsdóttirk lifa bæði og hrærast í tónlistinni, en rækta líka garðinn sinn af kappi.
Laufey Baldursdóttir hvetur jafnaldra sína til að taka áskorunum um hreyfingu.
„Ávinningurinn er meiri þegar það er gaman,“ segir Anna B. Hjartardóttir
Hulda Kolbrún Guðjónsdóttir er orðin sjötug og lifir lífinu lifandi. Hún segir sjálf að hún sé í þeirri stöðu að þurfa ekki að taka þriðju vaktina sem geti verið mörgum þung í skauti. ,,Ég á ekki aldraða foreldra á lífi
Með fjöreggið í höndunum alla tíð
Halldóra Guðmundsdóttir rifjar upp starfið með eldri borgurum
-,,það er kúnst að horfa á glasið hálffullt en ekki hálftómt,“ segir Sverrir Þorsteinsson.
Stefáni B. Sigurðssyni er sjómennskan í blóð borin
,,Og þar með byrjaði boltinn að rúlla og rúllar enn rúmum 60 árum síðar,“ segir Hjördís Geirsdóttir og skellihlær.
