Glæpasögur eru stórskemmtileg bókmenntagrein og fjölmargir ánetjast beinlínis lestri þeirra. Til að slíkar sögur teljist góðar þurfa þær að hverfast um áhugaverða gátu, vera spennandi og drifnar áfram að flóknum og skemmtilegum karakterum. Þau Ragnar Jónasson og Katrín Jakobsdóttir hafa
Ragnar Jónasson er meðal athyglisverðustu sakamálahöfunda okkar Íslendinga. Hann hefur hingað til skrifað bækur sem eru drifnar áfram af vel fléttaðri gátu og lesendur hans hafa getað skemmt sér við að leita vísbendinga og setja fram eigin kenningar um lausnina.
Íslenskum sakamálahöfundum fjölgar með hverju árinu sem líður og því ber sannarlega að fagna. Sakamálasögur eru stórskemmtileg bókmenntagrein og lestur þeirra fín hugarleikfimi því ósjálfrátt fer lesandinn að glíma við gátuna, leita að vísbendingum og leggja saman tvo og tvo.
Það er alls ekki undarlegt að skrifum Ragnars Jónassonar sé líkt við höfundarverk Agöthu Christie. Hann líkt og hún er snjall við að skapa alls kyns flækjur og hnúta á söguþræðinum til að leiða lesandann í ýmis öngstræti áður en
Úti eftir Ragnar Jónasson
Hvernig fer ungur maður að því að skyggnast inn í hugarheim 64 ára gamallar konu? Það gerir Ragnar Jónasson í skáldsögunni Dimmu.
