Afturábak í strætó
Mér finnst það líf sem ég sé í strætó ótrúlega heillandi, segir Erna Indriðadóttir
Fara á forsíðu
Svona er lífið
Lundin léttist þegar birtir
Hvernig er hægt að mæla hamingju sína og getum við lagt mat á vináttu, spyr Gullveig Sæmundsdóttir í nýjum pistli
Afi, af hverju eigið þið amma engin börn?
Þráinn Þorvaldsson rifjar upp gullkorn barnabarnanna sem velta ýmsu fyrir sér
Rómantíkin fer ekki úr hárunum
Rómantíkin fer ekki úr hárunum og geltir aldrei, segir Sigrún Stefánsdóttir.
Stór kaka með vitlausum sneiðum
Þó hinir lægstlaunuðu fái hugsanlega eitthvað meiri prósentuhækkanir en aðrir, sem reyndar er alls ekki oft, þá fá hinir fyrir ofan alltaf sjálfkrafa meira, í krónum talið, sem er auðvitað það eina sem máli skiptir, segir Grétar J Guðmundsson.
Draumamaðurinn og silfurskeiðin
Það er ekki gott að gera eitthvað á hlut manna sem birtast fólki í draumum, segir í nýjum pistli Ingu Dóru Björnsdóttur
Það er enginn fyrir framan okkur í röðinni
Uppröðunin var sú sama nema hvað skipt hafði verið um hlutverk, allt hafði færst um eina kynslóð. Pabbi var orðinn langafinn og ég afinn, segir Jónas Haraldsson.
Heldur vil ég vera svöng
Stolt er vissulega virðingarvert í sjálfu sér en á því þarf að vera hóf eins og flestu öðru, segir Guðrún Guðlaugsdóttir.
Þegar Nixon Bandaríkjaforseti braut bollann
Wilhelm Wesman sá um veislu til heiðurs Bandaríkja- og Frakklandsforseta sem funduðu hér á landi í byrjun áttunda áratugarins
Með þrívíddargleraugu og popp
Sigrún Stefánsdóttir mælir með teiknimyndum og tilheyrandi fyrir barnabörnin
Sængurkonusteinar
Steinninn átti að tryggja að barnið lifði og móðirin líka
Í höllum Túnis
Á meðan kjararáð hækkar mánaðarlaun sinna umbjóðenda um tugi prósenta sitja aðrir eftir og öllum virðist sama, segir Grétar J Guðmundsson.
Frampartur eða rúta
Það er gott fyrir sálina að ferðast með rútu, segir Sigrún Stefánsdóttir í þessum pistli
Mennska og auðmýkt – yfirgangur og hroki
Gullveig Sæmundsdóttir klökknar alltaf þegar „Nú árið er liðið“ hljómar á öldum ljósvakans
