Barist við bumbur og þjóhnappa
Hér skrifar Jónas Haraldsson um frekar óþægilega flugferð.
Fara á forsíðu
Greinar: Jónas Haraldsson
Gullbrúðkaup í sjónmáli
Jónas Haraldsson blaðamaður skrifar „Manstu hvað okkur þóttu afi þinn og amma gömul þegar þau héldu upp á gullbrúðkaupið,” sagði minn betri helmingur þegar við vöknuðum einn morguninn nú í janúarbyrjun. Ástæða þessarar upprifjunar frúarinnar á gullbrúðkaupi þessa góða fólks,
Sparipeysa eða þvottapoki
Af einhverjum ástæðum hef ég alltaf óttast þvottavélina, segir Jónas Haraldsson
Til fundar við Paul sjálfan
Loksins rætist draumur Jónasar Haraldssonar.
Óttast ekki dauðann – bara að missa bílprófið
Vonandi fæ ég að keyra meðan þrek leyfir, hvort heldur það verður minn dísiltrukkur eða annars konar farartæki með ótilgreindum orkugjafa, segir Jónas Haraldsson.
Veikur fyrir steypuhrærivélum
Ég hef lengi verði svolítið veikur fyrir steypuhrærivélum án þess þó að hafa eignast eina slíka, segir Jónas Haraldsson.
Það er enginn fyrir framan okkur í röðinni
Uppröðunin var sú sama nema hvað skipt hafði verið um hlutverk, allt hafði færst um eina kynslóð. Pabbi var orðinn langafinn og ég afinn, segir Jónas Haraldsson.
Merkismaður
Þetta var þó gullmerki, ekki bronsmerki eins og í 200 metra sundinu forðum daga, segir Jónas Haraldsson.
Þversum í verinu
Ég hef tekið stórfelldum framförum í því að skúra gólf, set gullaldartónlist á fóninn og djöflast á tuskunni um parket og flísar. Þá leikur uppþvottavélin í höndum mér þótt ég eigi enn nokkuð í land með þvottavélina, segir Jónas Haraldsson.
