Fyrstu og síðustu háhælaskórnir
Hvað er þetta eiginlega með háa hæla og konur? spurði sambýlingur Sigrúnar Stefánsdóttur, sem skrifaði pistil um málið
Fara á forsíðu
Svona er lífið
Þurfum ekki starfshóp – förum í mál við ríkið
Við sættum okkur ekki lengur við að vera beitt óréttlæti, segir Wilhelm Wessman í þessum pistli
Heimur versnandi fer – eða hvað?
Það var ekki endilega allt betra hér áður fyrr segir Erna Indriðadóttir í nýjum pistli
Veikur fyrir steypuhrærivélum
Ég hef lengi verði svolítið veikur fyrir steypuhrærivélum án þess þó að hafa eignast eina slíka, segir Jónas Haraldsson.
Það er svo gaman að kunna dönsku
Inga Dóra Björnsdóttir segir frá því í þessum pistli þegar hún lærði dönsku í skólanum fyrir fimmtíu árum.
Einbeitt vanþekking
Með því að beina sjónum að meintu lélegu fjármálalæsi hjá almenningi, sem einni helstu skýringunni á fjárhagsvandræðum fólks virðist vanþekking stjórnvalda á raunverulegum aðstæðum fólks vera staðfest, segir Grétar J. Guðmundsson
Við lifum núna
Ég sé hvergi eina einustu krónu sem á að fara í vasa eldri borgara þrátt fyrir loforð um annað, segir Ellert B. Schram
Afturábak í strætó
Mér finnst það líf sem ég sé í strætó ótrúlega heillandi, segir Erna Indriðadóttir
Lundin léttist þegar birtir
Hvernig er hægt að mæla hamingju sína og getum við lagt mat á vináttu, spyr Gullveig Sæmundsdóttir í nýjum pistli
Afi, af hverju eigið þið amma engin börn?
Þráinn Þorvaldsson rifjar upp gullkorn barnabarnanna sem velta ýmsu fyrir sér
Rómantíkin fer ekki úr hárunum
Rómantíkin fer ekki úr hárunum og geltir aldrei, segir Sigrún Stefánsdóttir.
Stór kaka með vitlausum sneiðum
Þó hinir lægstlaunuðu fái hugsanlega eitthvað meiri prósentuhækkanir en aðrir, sem reyndar er alls ekki oft, þá fá hinir fyrir ofan alltaf sjálfkrafa meira, í krónum talið, sem er auðvitað það eina sem máli skiptir, segir Grétar J Guðmundsson.
Draumamaðurinn og silfurskeiðin
Það er ekki gott að gera eitthvað á hlut manna sem birtast fólki í draumum, segir í nýjum pistli Ingu Dóru Björnsdóttur
Það er enginn fyrir framan okkur í röðinni
Uppröðunin var sú sama nema hvað skipt hafði verið um hlutverk, allt hafði færst um eina kynslóð. Pabbi var orðinn langafinn og ég afinn, segir Jónas Haraldsson.
