Sambandsslit
Sigrún Stefánsdóttir fjallar um lífið á tímum tækniþróunar og uppsagna starfsfólks í matvöruverslunum
Fara á forsíðu
Svona er lífið
Óþarfa pirringur vegna sjálfsbjargarviðleitni
Eina leiðin fyrir þá lægst launuðu til að lifa af getur falist í því að flytja til útlanda segir Grétar J. Guðmundsson í þessum pistli
Konur og karlar skrifa
„Mér telst til að ég hafi lesið hátt á annan tug þeirra bóka sem út komu síðst liðið haust. Eins og vænta má eru þær misjafnar að gæðum en hafa samt allar glatt mitt geð á einn eða annan hátt,“ segir Gullveig Sæmundsdóttir.
Svona er lífið undarlegt og skrítið
Inga Dóra Björnsdóttir segir frá friðarsinnanum David Dellinger sem var afi tengdasonar hennar
Hver kannast við orðið matvendni ?
Sigrún Stefánsdóttir fjölmiðlaráðgjafi skrifar Hver kannast við orðið matvendni ? Það er að finna í Íslenskri orðabók og er útskýrt sem kræsni, kostavendni og vandlæti á mat. Þetta orð kom upp í hugann þegar ég horfði á Skaupið um áramótin
Spegillinn lýgur!
Viðar Eggertsson á hraðsiglingu að verða eldri borgari skrifar þennan pistil
Ekki gleyma öldruðum
Ellert B. Schram skrifar pistil um bókina Sapiens
Vængjuð dömubindi og tombólur
Þegar Sigrún Stefánsdóttir var að alast upp var það helsta skemmtunin að fara á tombólu um helgar
Þegar ég varð „lögleg“
Það breyttist ekkert í lífi mínu daginn sem ég varð 67 ára segir Erna Indriðadóttir
Jólin mín sem barn
Var jólagleðin meiri hjá börnum á árum áður þegar efnin voru minni?
Gluggagægir á barnsaldri
Sigrúnu Stefánsdóttur beitti öllum brögðum til að fá að læra að lesa áður en hún fór í skóla
Kona á undan sinni samtíð
Inga Dóra Björnsdóttir segir frá vélritunarkennaranum sínum í menntaskóla í þessum pistli
Ertu verkefni?
það er afskaplega dapurlegt ef niðurstaða náskyldra er að þeir verði verkefni hver hjá öðrum segir Guðrún Guðlaugsdóttir
Setjast í helgan stein til einhvers en ekki frá einhverju
Þráinn Þorvaldsson fyrrverandi framkvæmdastjóri skrifar Eftirlaunaárin eru mörgum gleðiefni en valda öðrum áhyggjum. Sumir horfa fram á afslöppun og áhyggjulitla daga en aðrir kvíða athafnaleysi og einangrun. Fyrir nokkru sat ég hjá félaga mínum í Rótarýklúbbi Reykjavíkur, Guðfinnu Sesselju Bjarnadóttur
