Wilhelm Wessman
„Þurfum við að skilja eftir 50 ár hjónaband til þess að komast fjárhagslega af? Þegar við Ólöf giftum okkur og eignuðumst þrjú börn voru engar barnabætur. Á þeim tíma þótti það nánast brottrekstrarsök að ég tók mér frí daginn sem hún kom heim af fæðingadeildinni af því að það var laugardagur, annasamasti dagur vikunnar í hótel og veitingageiranum,“ segir Wilhelm Wessman í færslu á Fésbókarsíðu sinni. Wilhelm heldur áfram og segir:
„Ég byrjaði að greiða í lífeyrissjóð 1968 til að geta tryggt okkur fjárhagslegt öryggi á efri árum og borgaði skatt af þeim hluta sem ég greiddi í 20 ár, eða þar til staðgreiðslan kom 1988.Ég greiði skatt í dag af þessum sömu peningum. Heitir þetta ekki tvísköttun?
Þar sem við Ólöf tókum þá ákvörðun að hún mundi vera heimavinnandi til að gæta barnanna á hún enginn lífeyrissjóðsréttindi og hefur því 204,000 eftir skatt frá TR. TR skerðir mínar lífeyrisgreiðslu eftir skatt um 45% þannig að ævisparnaðurinn er farinn.
Til þess að geta hreykt sjálfum sér á tyllidögum og í ræðupúlti Alþingis fundu ráðherrar og alþingismenn á ofureftirlaunum upp það snjalla bragð að greiða einhleypum eldri borgurum sem eru um 25% af okkur, 60 þúsund krónur á mánuði í heimilisuppbót. Þannig geta þeir hreykt sér að því að eldriborgarar séu með 300,000 fyrir skatt á mánuði og að TR greiði hæstu eftirlaun allra landa.
En staðreyndin er að Ísland skorar nánast lægst allra OECD landana þegar kemur að hlutfalli greiðslu eftirlauna af VLF aðeins 2,6%. Á hinum Norðurlöndunum eru lífeyrisgreiðslur hins opinbera 5,4-11% af VLF og nánast óþekkt að lífeyrisjóðsgreiðslur séu skertar.
Skilnaður er því eina leiðin til að hækka launin um 60 þúsund á mánuði.“
